Ella (15) heeft ADHD en verteld hierover:
"In groep 4 kreeg ik de diagnose ADHD. Mijn juf, een invaller, kon niet goed met mijn drukte omgaan. In haar ogen was ik een probleemkind, dat heb ik haar horen zeggen. Die uitspraak doet mij nog steeds pijn. Ik was geen probleemkind: ik was een kind met problemen dat hulp nodig had, maar geen hulp kreeg. Door de woorden die ik hoorde, geloofde ik dat ik echt niet zoveel waard was.
In de onderbouw van de middelbare school mocht ik niet altijd in de lessen zijn. Bepaalde docenten vonden mij te druk of te lacherig, zelfs als ik mijn medicijnen had ingenomen. Ik vond dit heel gek: een docent is toch ook een vertrouwenspersoon?"
"In de brugklas vertelde ik aan een vriendin dat ik ADHD had, want ze vroeg waarom ik medicijnen mee had. Vanaf het moment dat ze dit hoorde, deed ze afstandelijk en maakte ze gemene opmerkingen. Voor mij was dit niet fijn om te horen. Het voelde alsof ik een gek persoon was of een besmettelijke ziekte had. Ik dacht: ik ben nog steeds dezelfde Ella! Als ze niet wist dat ik ADHD heb, denk ik dat we nog steeds vriendinnen zouden zijn."
"Op school wordt er soms over mij geroddeld. Dan hoor ik iemand fluisteren: 'Ja, zij heeft ADHD, dus ze is vast niet aardig.' Ik vind het naar dat klasgenoten vooroordelen hebben over mij, want ze kennen mij helemaal niet. Er zijn ook mensen die zeggen: "Je hebt ADHD, dus je zal vast wel dom zijn." Dit is wederom een vooroordeel dat niet klopt. Ik doe havo, ik ben helemaal niet dom. Er worden veel onterechte conclusies getrokken, die mij kwetsen en mij het gevoel geven dat ik niet word gezien als volwaardig persoon, maar alleen als mijn diagnose."
"Het is een verschrikkelijk gevoel om niet serieus genomen te worden. Soms willen anderen niet eens naar mij luisteren. Door mijn ADHD praat ik snel, dus wordt er tegen mij gezegd: "Ja, ik ga niet de moeite nemen om naar jou te luisteren hoor. Ik kan net zo goed niet weten wat je zegt." Dit is heel erg naar om te horen. Als ik mijn hart moet luchten, krijg ik hier geen kans voor. Thuis krijg ik wel veel steun. Mijn ouders, broer en zusje staan helemaal achter me en zijn super!"
"Ik vind het jammer dat mensen alleen maar lijken te focussen op de lastige of negatieve kanten van ADHD. Ze vergeten dat ADHD ook iets positiefs aan een persoon kan toevoegen. Zo ben ik erg creatief, sportief en heb ik een groot hart voor anderen."
Mijn moeder zei pas: "Je bent geen ADHD. Je bent Ella, die toevallig óók ADHD heeft."
